Dənizin İntiharı Okaber

[Bənd 1]
Atasan bu dənizə özünü, o qədər boğulasan ki
Səhər tezdən gecəyə qədər hər kəs unutsun səni
Ancaq yuxularda gələsən görüşlərə
Ya da ki içdiyin zəhrimarlar qurutsun səni

Atasan bu dənizə özünü (o qədər boğulasan ki)
Fəryadın qovuşsun haraylara
Son dəfə həsrətlə baxasan qağayılara
Atasan bu dənizə özünü, çırpılasan qayalara

Yazdığım bütün şeirləri də yırtıb aparasan
Bu yarımadanın bağrından natamam qalan
Bütün sevgiləri də dartıb aparasan!

Atasan bu dənizə özünü, heç kəslə barışmadan
Güvəndiyin dağların qarı dumana qarışmadan
Varlı-kasıb yarışmadan, çıxartmadan təmizə düzünü
Siqareti yarım çəkib atasan bu dənizə özünü

Mavilərdən iyrənib dostuna çevriləsən mavi ləpələrin
Görəsən ki, mavi dalğalar necə səpələnir
Təpələrin külə döndüyü yerlərdən uzaq qaçasan
Hündür bir yerdən uçasan yuxarı, sonra aşağı

Pıçıldayasan bu cümləni
“Sən varsan, varam, sən yoxsan, yoxam!”
Necə də gülməli!