Sayeh Amir Tataloo

این یکیو سایه بذار اسمِشو
خَلأ ، بی وزن ، رَها ، رُک

صدای موجِ دریا ، میده موهات من ، زیرِ بوسات غرق ، میره روح واسَت
دلِ منو میبَری آره با یه چِشمَک و من مشغولِ
چیدنِ پایه های عشقم ، مشغولِ خوندن آیه های ...
صدای زندگی میده خَندَت و هر ، نوع پادشاهی میشه بَردَت
منم یه شاه که جلو چِشای تو کیش و ماتَم ، ولی همه خوبی بَدیشو باهاتم
یه حسِّ آرامش میده دستات و چِشمامون ، به هم خیره پس ما
همه جا وصلِ هَمیم و میدونی ، دِلامون به هم دیگه بیمه هستا

تو یه چیزی توی نگات هست ، که من بدجوری قفلِ چِشاتَم
تو ، یه نوری که تابیده به یه تَنِ قشنگ و من یه سایَم که همیشه باهاتم
تو یه چیزی توی نگات هست ، که من بدجوری قفلِ چِشاتَم
تو ، یه نوری که تابیده به یه تَنِ قشنگ و من یه سایَم که همیشه باهاتم

یه حسِّ خوبی بِهم میده تَنِت انگار یه جزیره ی خاموشه
اجبار شده بودنت واسَم ، انگار پُرِ مُرفینِ آغوشِت
بذا با صدای خندهات قلبم ، بلکه یه ذره آروم شِه
تو یه طعمی انگار توی لبات هست ، که همه ی مزه ها توشه

تو یه چیزی توی نگات هست ، که من بدجوری قفلِ چِشاتَم
تو ، یه نوری که تابیده به یه تَنِ قشنگ و من یه سایَم که همیشه باهاتم
تو یه چیزی توی نگات هست ، که من بدجوری قفلِ چِشاتَم
تو ، یه نوری که تابیده به یه تَنِ قشنگ و من یه سایَم که همیشه باهاتم