Navigator Pavlos Pavlidis

Βγαίνει ξανά στον ίδιο δρόμο
Στο ίδιο φανάρι σταματάει και μετά τη στροφή
Για μια στιγμή κοιτάει με τρόμο
Ένα άδειο δρόμο που εχθές μάλλον δεν ήτανε εκεί

Σκύβει μπροστά και στον καθρέφτη
Ο ήλιος πέφτει και τα κτίρια παίρνουν φωτιά
Πρώτη φορά νιώθει πως βλέπει
Αυτόν τον κόσμο έτσι όπως μάλλον είναι αληθινά

Ψάχνει να βρει τον ίδιο τύπο
Στο ίδιο φανάρι που σταμάτησε χθες
Μα όπως κοιτάει αντί γι' αυτόν βλέπει έναν κήπο
Με κάτι άγνωστα λουλούδια, απόκρημνες ακτές

Και ξαφνικά μπροστά στο αμάξι
Προτού αλλάξει πια ο κόσμος οριστικά
Πάλι αυτός τη ρωτάει αν του επιτρέπει
Να την κοιτάξει μες στα μάτια τελευταία φορά