Selam Ozbi

Hayatı anladım ben, meğerse zaman gerekliymiş
Ömür dönencesinde dönüp gerçeği görmeye
Tükenmek ve düşmek, üstünde tepinmeler
Yerde nefes almaya çalışırken tozdan körelmeler
Çırpınırsın bataklığa düşen ördek gibi
Aşka küsersin çamura bulanmış yırtık bir gömlek giyip
Zaten hatıralar çanak ve çömlek gibi
Çocukluğuna uzanırsın kilden bir örnek verip
Sanat ve hayat arasında hep gidip geldim
Bu bilinmеzlik kavramlarının boşluğunda eğildim ben
Değildim еski ben
Artık inandığım gerçeklerim çömlekçinin çarkıyla şekillendi
Toz, toprak, kil alevle harman
Onur, inanç, umut gönülde ferman
Hatıralar ve zaman, kalem ve dilde kelam
Tüm geçen yıllar Ozbi'den selam (Ozbi’den selam, Ozbi'den selam)