Στάχτη (Staxti) Solmeister x Toquel

[Verse 1: Solmeister]
Για τις αγάπες που σβήσαν σαν άστρα και για τα όνειρα
Που πέσανε λες κι ήτανε στην αμμουδιά κάστρα
Για την ανάσα πριν το πρώτο φιλί γράφω κομμάτια
Για όλα αυτά και το νυσταγμένο βλέμμα στα μάτια
Μυρωδιά γιασεμιού και ένα γλυκόπικρο τραγούδι
Ήρθα κι άφησα στην πόρτα σου ένα άσπρο λουλούδι
Όταν λυπάσαι κι όταν φοβάσαι να με ακούς
Ραπάρω στης βροχής τους ρυθμούς να το θυμάσαι
Το σφύριγμα του αέρα μια γκρίζα ημέρα
Που θα σου φέρει τ' άρωμά μου από πέρα για πέρα
Αγκάλιασε το σφιχτά όπως θα αγκάλιαζες εμένα
Να φύγει με μια γεύση από χάδια χαμένα
Όσα μου λείπουν νοσταλγώ, μα έμαθα να μη ζητάω
Και λίγο πριν πνίγω στον εαυτό μου ξεσπάω
Που άλλαξα, που χάλασα που σ' άφησα
Που έγινα όσα μίσησα και μίσησα τα πάντα που αγάπησα
Μα δε φταίω, φταις εσύ, φταίνε όλα και τίποτα
Φταίνε λόγια ανείπωτα, συναισθήματα ανέκφραστα
Φταίνε λέξεις που ξέχασα να πω κι είναι κρίμα
Να περνώ τον καιρό μου σκεπτόμενος όσα έχασα
Μα πάνω που ηρεμώ και λέω πως θα είμαι καλά
Θυμάμαι ένα πράγμα μου έλεγες εσύ
Οι άνθρωποι πάντοτε φεύγουν μακριά
Και σκέφτομαι αν είναι λάθος ου εγώ πάντα μένω εκεί