V Chef Bi

[Verse I: Chef Bi]
Çöktü sorumluluklar, taşıdım omuzlarımda
Ayaklarım uçurumun ucunda, yolun yanında
Kanım gibi çekili kap'şonum köşelerde, ya
Büyüdü mahallenin çocukları yolun sonunda
İnan ki çok savaştım, görmelisin, yarattım imkan
Kardeşlerim krallar gibi yaşamak zorundalar
Kaderin yaşattığını değil, bizim yaşadığımızı değil
Artık nefes almak için gerek daha çok para!
Hâlâ anlattığım gibi yanımda değil bak babam
Yanımda annem, iki kardeşim ve ekibim var
Kafamda düşünceler, stüdyomda dumanlar
Dönüp dururlar duvarlarımın arasında, tıpki ben gibi!
Yenilgi mi söyle! Bu bi' zafer mi?
Anlatsan da değişmeyecek söylesen fark eder mi?
Suçlu olan kader mi? Yoksa söyle, ben miyim?
Verilen sözleri tutmadan bu yolu terk eder miyim?
Kardeşim, baksak dahi gördüklerimiz artık aynı değil
Gidecek olana dönüp: "Bekle, kal." mı diyeyim?
Suçlu insanlar tanıdım, yüzlerinde maskeler var
Gönlüm hâlâ temiz ama pis işlerin içindeyim
V, yani köşedeyim!
"Gezegen bi' hapishane", söylediğin gibi, "İnsanlar mahkumdan ötesi değil!"
Henüz ölmedim ama bilmelisin yaşamak için dua ediyorum ben bur'da V!

[Bridge: Chef Bi]
Üstünü örttüm, üstünü
Üstünü örttüm, üstünü