Πρωτεύουσα (Protevousa) Ethismos

[Verse 1]
Δε με νοιάζει ποσότητα
Δίνω βάση μόνο στη ποιότητα
Όσους θαύμαζα νέος και είχα πρότυπα
Όλοι δίνουν respect πια ολόψυχα
Άμα μου 'λέγες κάν' το θα το κάνα
Κι άμα σε 'χανα μάλλον θα το 'χανα
Τώρα η Ελλάδα γνωρίζει καλά
Το ποιος είμαι πληκτότερος μες την αφρόκρεμα
Μπορώ να κατακτήσω αυτό που λέμε game
Σα να μη βλέπω μπροστά μου απο αυτούς κανέναν
Δεν κουβαλάμε όπλα έχουμε τα ζωνάρια μας
Σκάω μες τη νύχτα με δέκα μαλακισμένα
Μ' αρέσεις όπως είσαι κι όπως γεννήθηκες
Τι να τη κανείς μωρό μου τη σιλικόνη
Εγώ σε θέλω αγκαλιά μες το ξημέρωμα
Να τραγουδάς τα rap μου καυλωμένη στο μπαλκόνι
Ξαναγεννήθηκα απ' το τίποτα
Από τη πρώτη μου ρίμα που συγκινήθηκα
Έχω ξεχάσει τι σημαίνει λέξη ηττήθηκα
Από τη τελευταία φορά που τρυπήθηκα
Κι αν μου πεις δεν τα κατάφερα, φοβήθηκα
Θα σου δώσω μια αγκαλιά δεν κάνει τίποτα
Μια φωτογράφο για να μείνει ζωντανό μες τους αιώνες
Κι όταν φύγω να είναι απλά σα να κοιμήθηκα
Αυτή ζωή με πάει φέτα
Τη μία για κόλυβα την άλλη για κουφέτα
Να με παρών για τους γονείς μου στα γεράματα
Μου το μάθε άσπρομαλης με τη σιδερένια γκέτα
Στη γειτονιά μου με τη μουέρτε μου ζακέτα
Γνωρίζουν το περπάτημα μου απ' τα 50 μέτρα
Πρωτεύουσα το βγάλες το θρευτάρι σου
Δύο μέτρα παλικάρι να rap-άρει γάμησετα