Didi Amir Tataloo

آ !
یک یک دو دو هشت !
شبا رو اکثراً میخوابن ، اما فهمیدن وَر نمیداره استراحت !
اینه که من شبا رو یاد میگیرم !
دیدی ، چه خوب نبودنتو یاد گرفتم ؟ دیدی ؟

شبایی که بی تو گذشت مُردَن و یادِ من دادن تو هر نَفَس ! عه !
بی تو اتاق من جَهنَمه و این خونه ام قَفَس !
اصن روحَم خَستَس ، اه !

روزایی که بی تو بودم خُرد شُدَن و یادَم دادن !
دور شُدم از آدم مادَم ، هه !
دیدی چِقد زمونِهه بد شد بی تو بازم با مَن !
دیدی که تو نبودی اندازَم واقعاً !

دیدی دلشوره هام بیجا نبودن !
چقد خالیه جات اینجا پَهلو من !
دیدی صورتِ من چقد شِکَسته !
چه بُغضای غریبی تو گلومَن !

دیدی دلشوره هام بیجا نبودن !
چقد خالیه جات اینجا پَهلو من !
دیدی صورتِ من چقد شِکَسته !
چه بُغضای غریبی تو گلومَن !

آ !
دیدی چطور خوبیات وَظیفَت شد !
چطور حَتی تو مُشتات خون میاد !
دیدی جا سِیکِن هامو رو دَر !
کجاست اون که واسَت جون میداد !
دیدی عُقده و کَمبود و حِرص و شَهوت و توم زیاد !
دیگه فقط بگو کُص و کون بیاد !