[Verse 1: Onur Uğur]
Bak ellerime, sen aşka, bense Hip-Hop'a tutuklu
Ben Empedokles, intiharım amacım, Etna da yuttu
Oturup Azrail'e hayatı anlattım
Sohbet bittiğinde, o bile, ölümü unuttu
Beynine yüklenen o programa crackim
Cehennemin bileti, PMC'nin Rap'i
Underground'ın wack'i tastamam az salak hepsine üstad kaskafalarsa da bassana restart
Yaşlanan ustalar hepsi de küstah
En çok sevilenler önce gidenlerdi
Yıllar geçtikçe bu yüzden en çok kendimi sevdim
Bir insan hayal ettim, Tanrı'lara tutsaksız
Onur Uğur doğduğundan beri kutsalsız
Kadınlar nezarethane, bir gece yatıp çıkayım
Ortalık menemen gibi, ben onun Kubilay'ı
Tut ölümü gırtlağından dişlerini sıkıp dayan
Güneşte ıslan, yağmurda kuru, karımda yan!
[Verse 2: Hayki]
Bu sevda dikişsiz yekpare, kızgın bir cephane
Kan öksürten bi' duman, sonsuz bir esaret
Ne şans ne tesadüf bu kusursuz bir kavga
İçime sığınmış bir yangın or'da yaşar yatıp kalkıp
Koşarken batıp kaldım birden, usandım kirden
Lütufken yük oldum, tamam şimdi kurtuldum dipten
Yırtıldı midem yuttukça tüm sahte sözleri
İnkarcı sahte pozları, baktıkça yandı gözlerim
Hiç gülme unutmadım dünü, bütün umutların çürür
Bir gün gelir felek sana da sert bir omuz vurup yürür
Kime isabet etmişse öldürür hayat denen zulüm
İster istemez biter sevinci insan denen türün
Kim bilecek gerçek ne? Kimler için dert çektik?
Kaç kurtar kendini, biz çoktan tüm düşleri terk ettik
Taa bur'dan kalplere dokunan bir yol var çizdiğimiz saklı
Herkes bildiğini sattı, onlar biz değiliz tatlım
Bak ellerime, sen aşka, bense Hip-Hop'a tutuklu
Ben Empedokles, intiharım amacım, Etna da yuttu
Oturup Azrail'e hayatı anlattım
Sohbet bittiğinde, o bile, ölümü unuttu
Beynine yüklenen o programa crackim
Cehennemin bileti, PMC'nin Rap'i
Underground'ın wack'i tastamam az salak hepsine üstad kaskafalarsa da bassana restart
Yaşlanan ustalar hepsi de küstah
En çok sevilenler önce gidenlerdi
Yıllar geçtikçe bu yüzden en çok kendimi sevdim
Bir insan hayal ettim, Tanrı'lara tutsaksız
Onur Uğur doğduğundan beri kutsalsız
Kadınlar nezarethane, bir gece yatıp çıkayım
Ortalık menemen gibi, ben onun Kubilay'ı
Tut ölümü gırtlağından dişlerini sıkıp dayan
Güneşte ıslan, yağmurda kuru, karımda yan!
[Verse 2: Hayki]
Bu sevda dikişsiz yekpare, kızgın bir cephane
Kan öksürten bi' duman, sonsuz bir esaret
Ne şans ne tesadüf bu kusursuz bir kavga
İçime sığınmış bir yangın or'da yaşar yatıp kalkıp
Koşarken batıp kaldım birden, usandım kirden
Lütufken yük oldum, tamam şimdi kurtuldum dipten
Yırtıldı midem yuttukça tüm sahte sözleri
İnkarcı sahte pozları, baktıkça yandı gözlerim
Hiç gülme unutmadım dünü, bütün umutların çürür
Bir gün gelir felek sana da sert bir omuz vurup yürür
Kime isabet etmişse öldürür hayat denen zulüm
İster istemez biter sevinci insan denen türün
Kim bilecek gerçek ne? Kimler için dert çektik?
Kaç kurtar kendini, biz çoktan tüm düşleri terk ettik
Taa bur'dan kalplere dokunan bir yol var çizdiğimiz saklı
Herkes bildiğini sattı, onlar biz değiliz tatlım
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.