[Intro: ΛΕΞ, Μικρός Κλέφτης]
Για όλους τους κεραμιδόγατους
Σκάνδαλο, είναι το αλήτικο
[Chorus]
Ζούμε στη γρήγορη λωρίδα η πόλη κρύα ξανά
Σαν να ναι η τελευταία νύχτα είναι’ η κάθε βραδιά
Κράτα το χέρι του αδερφού σου πριν να φύγει μακριά
Παρ’ τα χαμπάρια σου κινήσου πριν είναι αργά
Ζούμε στη γρήγορη λωρίδα η πόλη κρύα ξανά
Σαν να ναι η τελευταία νύχτα είναι’ η κάθε βραδιά
Κράτα το χέρι του αδερφού σου πριν να φύγει μακριά
Παρ’ τα χαμπάρια σου κινήσου πριν είναι αργά
[Verse: ΛΕΞ]
Από χακί φυλακές, απ’ την πιο τρελή ΕΣΣΟ
1000 και κάτι γραμμές, θέλω για ν’ απολυθώ
Απ’ τις καυτές της Σαλονίκης, φέρνω πράγμα καυτό
Δεν προβλέπεται να αράξεις πλάι απ’ το τσάκαλο
Ακούς τους νέους βετεράνους, τα commandos του ραπ
Που δεν τους παν γιατί σπάνε και μιλάνε σκληρά
Με ωμά κυνικά του δρόμου Ελληνικά
Εμπνευσμένα απ’ το τσιμέντο λόγια ειλικρινά
Είμαστε οι αλήτες που δεν άλλαξε καμιά εποχή
Τα κωπρόσκυλα που ο μπόγιας να μαζέψει δε μπορεί
Τόσο απλοί, τόσο ωμοί, τόσο ξεχωριστοί
Τόσο μόνοι κι ας ακολουθάνε τόσοι πολλοί
Ξέρεις το στυλ μου, κουκούλα Nike & παραλλαγές
Bacardi Cola ως τα χαράματα, παρέες κακές
Κανα γαράκι στα ηλύσια, γλυκιές εποχές
Και μια pizza από το Johnny man τις πρώτες πρωινές
Ένα καπέλο στο κεφάλι, ένα lucky στο στόμα
Τα χέρια μόνιμα στις τσέπες, μάγκα ζω για τη βρώμα
Η δίψα μας γίνεται λύσσα, όσο περνάνε τα χρόνια
24 χρονών, μυαλό δε βάλαμε ακόμα
Για όλους τους κεραμιδόγατους
Σκάνδαλο, είναι το αλήτικο
[Chorus]
Ζούμε στη γρήγορη λωρίδα η πόλη κρύα ξανά
Σαν να ναι η τελευταία νύχτα είναι’ η κάθε βραδιά
Κράτα το χέρι του αδερφού σου πριν να φύγει μακριά
Παρ’ τα χαμπάρια σου κινήσου πριν είναι αργά
Ζούμε στη γρήγορη λωρίδα η πόλη κρύα ξανά
Σαν να ναι η τελευταία νύχτα είναι’ η κάθε βραδιά
Κράτα το χέρι του αδερφού σου πριν να φύγει μακριά
Παρ’ τα χαμπάρια σου κινήσου πριν είναι αργά
[Verse: ΛΕΞ]
Από χακί φυλακές, απ’ την πιο τρελή ΕΣΣΟ
1000 και κάτι γραμμές, θέλω για ν’ απολυθώ
Απ’ τις καυτές της Σαλονίκης, φέρνω πράγμα καυτό
Δεν προβλέπεται να αράξεις πλάι απ’ το τσάκαλο
Ακούς τους νέους βετεράνους, τα commandos του ραπ
Που δεν τους παν γιατί σπάνε και μιλάνε σκληρά
Με ωμά κυνικά του δρόμου Ελληνικά
Εμπνευσμένα απ’ το τσιμέντο λόγια ειλικρινά
Είμαστε οι αλήτες που δεν άλλαξε καμιά εποχή
Τα κωπρόσκυλα που ο μπόγιας να μαζέψει δε μπορεί
Τόσο απλοί, τόσο ωμοί, τόσο ξεχωριστοί
Τόσο μόνοι κι ας ακολουθάνε τόσοι πολλοί
Ξέρεις το στυλ μου, κουκούλα Nike & παραλλαγές
Bacardi Cola ως τα χαράματα, παρέες κακές
Κανα γαράκι στα ηλύσια, γλυκιές εποχές
Και μια pizza από το Johnny man τις πρώτες πρωινές
Ένα καπέλο στο κεφάλι, ένα lucky στο στόμα
Τα χέρια μόνιμα στις τσέπες, μάγκα ζω για τη βρώμα
Η δίψα μας γίνεται λύσσα, όσο περνάνε τα χρόνια
24 χρονών, μυαλό δε βάλαμε ακόμα
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.