Laat het los Willemijn Verkaik

De sneeuw glanst zacht in het maanlicht vannacht
Van een voetstap geen blijk
Dit lege, verlate land is vanaf nu mijn koninkrijk
Van de storm die in mij woedt, had tot nu toe niemand weet
Het werd mij teveel hoe ik mijn best ook deed
Laat niemand toe, spreek niemand aan
Wees gehoorzaam en ga hier niet vandaan
Voel niets, doe niets wat iets verraad!
Dat is nu te laat

Laat het los, Laat het gaan Het roer moet om, ja dat moet!
Laat het los, laat het gaan, Sluit de deuren nu voorgoed!
Wat men daar over mij beweert Raakt me hier niet meer
De kou heeft mij sowieso nooit gedeerd

Het is grappig dat wat afstand Zo snel meer inzicht gaf
Want de vrees die mij steeds voort joeg Glijdt nu al van mij af!
Ik ga opzoek naar wie ik ben Verleg de grenzen die ik ken
Geen goed of fout geld hier voor mij!
Ik ben vrij

Laat het los, Laat het gaan. Voorbij is de storm in mij!
Laat het los, laat het gaan, Geen tranen meer, voorbij!
Hier begint mijn nieuw bestaan! Onbevreesd en vrij

Mijn kracht neemt toe en schept een zuilenrij van steen
Mijn ziel bouwt een kasteel van ijskristallen om me heen
In elk kristal weerklinkt de echo van mijn geest