İnsafa Gel Sagopa Kajmer

[Verse 1]
Karanlıkta aylak aylak dolaşarak aradı bir dostum ışığı
Ben evimde sıcak çorbama daldırırken kaşığı
Birbirimizi karanlık kamufle etmişti ve durum kötüydü
Diğerlerini ışıklar bronzlaştırdı tenler ölüydü

Birisi kalbini tamir ettirdikten sonra hiç ağlamadı
Diğer dostum son yediği kazıktan sonra hiç konuşmadı
Derler ya: "Ağzını bıçak açmadı."
Diğer dostum Hakk'a karşı geldi, beli bir daha doğrulmadı

Şükür ki hava ılıktı benim günümde
Sonunda insafa geldi şu açamadığım son kör düğüm de
Parmaklarımı dişledim dostumun son hâlini görünce
İnsan farklı bir hale giriyor yaşarken ölünce

Dinen yağmurdan kalan küçük su birikintilerinden geçerken yansımalarımı gördüm
Bana sarılmak istedi çamurlu görüntüm
Tektim ve ürktüm, konuşurken sürçtüm
Kalk be ruhum iki büklüm

Yarısı zakkumlum yarısı güllüm
Kendini bulman için bir rehber gördüm (yeah)
Yalnız dilsizdi ve sen onu gayet hor gördün
Bir öğün için on ekmek kendine böldün, ben güldüm