Ανθίζω μέσα απ’το τσιμέντο, λουλούδι στο πέτο, ήπιος λόγος, λόγιος, σκληρός.Fedor Εmelianenko και φέτο προσφέρω ρεαλισμό στο πιάτο, η οπτική γωνία μου, η μανία μου να διώχνω το σκάρτο. Για πάντα λάτρης της βόλτας στη βροχή, δίχως ομπρέλα με ακουστικά η κουκούλα μου αρκεί.Η φωνή μου τείνει στο άπειρο χορεύει στην άβυσσο, έχω χρώμα, πινέλα, καμβά φτιάχνω τον παράδεισο
Μάλιστα…κάπου χάθηκα και αυτό το χάραμα, η ευτυχία μου πουλί πέταξε απ΄το κλουβί τα μεσάνυχτα, το 12,η ποιότητα είναι αιωνιότητα, άπληστοι φτηνοί άνθρωποι λατρεύουν την ποσότητα
Είναι εκεί… ο Εωσφόρος τους προσκαλεί, ο Θεός είναι μέσα σου άνθρωπε, ο Θεός είσαι εσύ.Γιατί ότι δεν κατάφερες είναι ότι δεν προσπάθησες, το χέρι απ΄ότι αγάπησες ελεύθερο δεν άφησες…..
Όχι λυπάμαι δεν προσπάθησες σκληρά ή μάλλον σωστά,πάντα βάδιζες στα τυφλά και το μετά σε βρήκε ανήμπορο και εγώ σε δρόμο αντίθετο,μόνος ξυπόλητος να πορεύομαι στον ανήφορο
Ο δύσκολος δρόμος λένε είναι και ο σωστός,ο ενάρετος,σκληρός,δύσβατος και μοναχικός εκτιμάει εσένα που εκτιμάς το λάθος κατά βάθος,εδώ είναι οι φόβοι των ανθρώπων και το πάθος
Ελα πές μου τώρα πές μου τι τρέχει μ΄ εμας?Πας όπου κοιτάς ή απλά κοιτάς όπου πας?Σε λάθος χρόνο,στο υπογραμίζω,χτίζω,βάζω τόνο,τι νόημα έχει να τρέχεις αν τρέχεις σε λάθος δρόμο?
Ζω τον τρόμο,φόβο να μην έχω φαί στο πιάτο μου,ευαίσθητος κοινός θνητός αντικρίζω τον πάτο μου.Εσπειρα στα χωράφια που ονόμασα σκέψεις,γνώση ποντάρω σ΄εσένα μια μέρα να επιστρέψεις
ΗΣΥΧΙΑ!!!Η χώρα μου θυσία σε θηρία,αιμοσταγή,Ευρώπη,Αμερική.Ρωσσία,Κίνα πείνα προ των πυλών,το στόρυ των αστών η χώρα των κουφών,των τυφλών η σιωπή των αμνών
Στο σκότος γεννηθήκαμε,εκεί βαδίζουμε η ζωή μας κεραυνός που στο μεταξύ θα διανίσουμε με χέρια λερωμένα και μάτια καθαρά έιναι αρκετό άθλιοι εσύ και εγώ ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΟ
Το άγνωστο μυστήρια δύναμη με τραβάει κοντά του, ένας δρόμος που κανείς ποτέ δεν βρήκε το όνομα του.Μια αιώνια μάχη υπάρχει ο άνθρωπος κα ι το θηρίο, κλείσε το χαζοκούτι, απέδρασε άνοιξε ένα βιβλίο
Το μαύρο πλοίο καπετάνιε αντίο,ύλη και πνεύμα,μόνο το ένα χωρέσανε σε δοχείο. Το άλλο ανελέητα αληθή, βάρβαρα ειλικρινή, θάλασσα του η μουσική, μητέρα η Γή, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ
Μάλιστα…κάπου χάθηκα και αυτό το χάραμα, η ευτυχία μου πουλί πέταξε απ΄το κλουβί τα μεσάνυχτα, το 12,η ποιότητα είναι αιωνιότητα, άπληστοι φτηνοί άνθρωποι λατρεύουν την ποσότητα
Είναι εκεί… ο Εωσφόρος τους προσκαλεί, ο Θεός είναι μέσα σου άνθρωπε, ο Θεός είσαι εσύ.Γιατί ότι δεν κατάφερες είναι ότι δεν προσπάθησες, το χέρι απ΄ότι αγάπησες ελεύθερο δεν άφησες…..
Όχι λυπάμαι δεν προσπάθησες σκληρά ή μάλλον σωστά,πάντα βάδιζες στα τυφλά και το μετά σε βρήκε ανήμπορο και εγώ σε δρόμο αντίθετο,μόνος ξυπόλητος να πορεύομαι στον ανήφορο
Ο δύσκολος δρόμος λένε είναι και ο σωστός,ο ενάρετος,σκληρός,δύσβατος και μοναχικός εκτιμάει εσένα που εκτιμάς το λάθος κατά βάθος,εδώ είναι οι φόβοι των ανθρώπων και το πάθος
Ελα πές μου τώρα πές μου τι τρέχει μ΄ εμας?Πας όπου κοιτάς ή απλά κοιτάς όπου πας?Σε λάθος χρόνο,στο υπογραμίζω,χτίζω,βάζω τόνο,τι νόημα έχει να τρέχεις αν τρέχεις σε λάθος δρόμο?
Ζω τον τρόμο,φόβο να μην έχω φαί στο πιάτο μου,ευαίσθητος κοινός θνητός αντικρίζω τον πάτο μου.Εσπειρα στα χωράφια που ονόμασα σκέψεις,γνώση ποντάρω σ΄εσένα μια μέρα να επιστρέψεις
ΗΣΥΧΙΑ!!!Η χώρα μου θυσία σε θηρία,αιμοσταγή,Ευρώπη,Αμερική.Ρωσσία,Κίνα πείνα προ των πυλών,το στόρυ των αστών η χώρα των κουφών,των τυφλών η σιωπή των αμνών
Στο σκότος γεννηθήκαμε,εκεί βαδίζουμε η ζωή μας κεραυνός που στο μεταξύ θα διανίσουμε με χέρια λερωμένα και μάτια καθαρά έιναι αρκετό άθλιοι εσύ και εγώ ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΟ
Το άγνωστο μυστήρια δύναμη με τραβάει κοντά του, ένας δρόμος που κανείς ποτέ δεν βρήκε το όνομα του.Μια αιώνια μάχη υπάρχει ο άνθρωπος κα ι το θηρίο, κλείσε το χαζοκούτι, απέδρασε άνοιξε ένα βιβλίο
Το μαύρο πλοίο καπετάνιε αντίο,ύλη και πνεύμα,μόνο το ένα χωρέσανε σε δοχείο. Το άλλο ανελέητα αληθή, βάρβαρα ειλικρινή, θάλασσα του η μουσική, μητέρα η Γή, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.
Information
Users of Guests are not allowed to comment this publication.
There are no comments yet. You can be the first!