Shadowplay Kartky

[Refren]
Jak ścieżki to powód do dumy
To kreski to przyczyna zguby
Nie mamy szacunku do bestii
Choć dała nam chwile bez stresu i presji i prestiż

[Zwrotka 1]
Mam okno otwarte, pięć pięter na parter
Powieki zamknięte i nie wiem czy skoczyć
Za prawdę, za bliskich, za karę, za mantrę
Za którą wypluwam tu płuca tej nocy
Chcę wiedzieć jak jest i więcej niż chcieć
Za wiarę, zwątpienie, uczucia to strach
Chcę poznać Cię znowu i złapać za rękę
I wiedzieć, że wiesz kurwa wszystko, jak w piach
Błagam, nie mów, że znasz noce i dni i akcje jak ta
Akcje jak ta, akcje jak ta, to koszmar
Więc nie mów mi, że tonę w snach
I sennych marzeniach obdartych ze zła
Niewiernych przyjaciół zabiera mi mgła
W bezdennych myślach, bez weny na kredyt
Czekamy nim minie nam chwila na płacz
Zmieńmy to, spiszmy te sceny
I rzućmy daleko, gdy studia tu kradną nam czas
Wspomnienia są trudne, a brudne "nieważne"
Wyciera każdemu z was twarz cały czas
Wśród kobiet i ludzi, o których zapomniał już świat
Wspominam smak dawnych lat
I skrobię na ścianie te linie wytrwale
Dopóki odróżniamy noce od dnia