Ne Zormuş İmpala

[Verse 1]
Her insan ölü doğar dünya mezarına
Kimi kendini bi' tane sanar ama günü gelir hayatın duvarına çarpar ve bakar ki iki eli kanda
N'olucak hayatı bi' kenara yaz, benim aklımı alma
Kendine kadar bi' insan kendine yeter ancak sen kimsenin ahını alma

Ben insanları tanırım sanırdım ama kimseyi tanımamışım ki meğersem
Hepsinin anısı da boynuma her şeyi sil ya da öl tabi unut değerse
Geceleri geçmiyo' hala ama ben umutluyum buna umut denirse
Bütün bu olanların sebebi ne olabilir başımdaki kara bi' bulut değilse?

Peki ne? Tüm bu yaşananların ederi ne?
Birisi de sarılıyo' kefenine, içiyo' mu kederine?
Geceleri karalıyo' derdinin çaresine
Darılıyo' kaderine, birisi de bağırıyo' nefsine hükmeden hırsının zaferine
Yürüyo' hedefine ama bırakıyo' her şeyi kırdırdı kendini kendine

Ben zafersizim, kefensizim, hedefsiz değilim hevessizim
Derdimi yazarım, yok yere anlatırım kendimi bazen nedensizim
Ruhumla yaşarım her şeyi; ölmem, çüremem etmem ben bedensizim
Zor biriyim ama kolay bi' yolum, beni kazanamazsınız bedelsizim

[Hook] (x2)
Ne zormuş herkesi anlamak
Sorunları yeniden hesaplamak
Her yeni güne yenik uyanmak
Onca yalana rağmen size inanmak