Grima Kabanos

Powoli, po cichutku wprowadza zamęt
Nastawia przeciw sobie, żmijowy język
To taki gad, co siedzieć pragnie przy tronie
Stara się o status, że jest niezastąpiony
Gdy król się nie oszuka, to gad przebiegły
Nastawi przeciw niemu lud mu podległy
Swymi słowami po cichu truje
I półprawdami, domysłami żongluje

I w swej przebiegłej, chytrej naturze
Zaprzeczy temu, by się ratować
By się tu nie dać zdemaskować
I dalej w kącie móc rachować

Co się opłaca, co może ugrać
Nie można puścić szaty króla
Chyba, że król już niepotrzebny
To go pomawiać, że był wredny
Bardzo chytrze, Bardzo przebiegle
Tych, co go demaskują, stawia w złym świetle
Pod płaszczem jego, czystych intencji
Zawiść i fałsz, zazdrość, nic więcej

I w swej przebiegłej, chytrej naturze
Zaprzeczy temu, by się ratować
By się tu nie dać zdemaskować
I dalej w kącie móc rachować