Σπασμένα Σπίτια (Spasmena Spitia) Wednesday Night Cypher

[Intro: Brando]
Πριν γίνει ο καφές του πατέρα
Μ' έντυσε η μαμά να μπω στο σχολικό
Όταν γύρισα έκλεισα την καφετιέρα
Όμως ο καφές ακόμα ήταν εδώ
Θα μεγαλώσουμε όλοι κάπως
Μετά θα επαναλάβουμε το λάθος
Θα μετανιώσουμε πριν μπούμε μες στο μνήμα

[Chorus: Εκ των Έσω]
Βγήκαμε σπασμένοι απ’ τα σπασμένα μας σπίτια
Μαθημένοι μόνοι μέσα στη γειτονιά
Δε μάθαμε εύκολα πώς να δεθούμε ξανά
Οι σχέσεις δε γιατρεύονται όσο ο χρόνος περνά
Βγήκαμε σπασμένοι απ' τα σπασμένα μας σπίτια
Κι ίσως δεν αρκεί αν όλα είναι όπως παλιά
Κι ίσως τα ίδια πάθουν τα δικά μας παιδιά
Αυτό είναι για όσους έχουν μεγαλώσει στραβά μέσα στα σπασμένα μας σπίτια

[Verse 1: Brando]
Και ξέρω, είναι περίεργα τα πράγματα
Έξω έχει παγωνιά μα είναι πιο κρύα στο διαμέρισμα το χάραμα
Όταν νιώθεις πως ίσως δε σ' αγαπάει πια
Η μάνα σου έλεγε πως είσαι παιδί μάλαμα
Μα μεγαλώνεις κι η συμπεριφορά της δε σ’ το λέει πια
Λες και το φάντασμα της πια σε μεγαλώνει
Κι ο μπαμπάς σου για το τίποτα θυμώνει
Κι αν δεν ξεσπάσει πάνω σας, πού θα ξαλαφρώνει;
Ξέρω, τα 'πιε πάλι μάλλον αφού βγήκε
Του αρέσει να κατηγορεί εσάς για τη ζωή που δεν είχε
Κι εσύ δε φταις σε τίποτα, πού να ξερες;
Κι οι δαίμονες καρτερούν να τα ξαναπείτε
Κι αφού δε θέλανε παιδί, γιατί το κάνανε;
Και γιατί μένουνε μαζί άμα δεν ταιριάζουνε;
Κι αφού δεν ξέρανε, γιατί δεν πάν' να μάθουνε;
Ποιον δρόμο να βρεις αν κι αυτοί τον δικό τους χάνουνε;