Saknet Windir

Mørke spaigla mine kjainsle, men da e ait hål i spaiggedl
Ait hål so ikkje enda, akkorat so sakne i sjeli mi
Håle e so sakne i sjeli mi. Sakne e so håle, endelaust...
Sakne itte nåke inårmt so eg hadde, da eg hadde va lika stort so sakne
Inårmt... Eg lika smerte, men eg lika ra igentle ikkje...
Eg skrike, men eg skrike igentle ikkje...
Eg dåyr, men eg dåyr igentle ikkje...
Eg sakna... Fø meg e mørke so dagen fø deg å ri andre
Fø meg e dagen so mørke fø deg å ri andre
Fø meg e skrike so lattern fø deg å ri andre
Fø meg e dauen so live fø deg å ri andre
Dystert da e, å tainkja slik, dystert da e, å vera slik
Dystert da e, å liva slik, dystert da e, eg lika ra slik...
Dystert e ra å dystert ska ra vera. Mørt e ra å mørt ska ra vera
Ont e ra å ont ska ra vera. Sakne e rar, men da ska rar ikkje vera...
Da ain ikkje bør gjera e da eg sakna meste
Da ain ikkje bør saia e da eg sakna meste, du skjønna kå eg maina
Da e deg eg sakna adle meste...
Da eg ha møst ha saora, da vi'kkje bedra seg me aori
Da ha berra våre ont, å sakna ha våre tongt
Smerte, no lika e'ra... Skrik, no skrike eg...
Dau, no dåyr eg... Sakn, eg sakna reg...
Eg dåyr fø'ra eg sakna... Å eg sakna itte dauen..