To Domatio Natassa Bofiliou

Του φτιάξανε στα μέτρα του δωμάτιο
Και το ‘βαψαν γαλάζιο να του ανήκει
Και αυτός εκεί προστάτευε τους δίσκους του
Και πλήρωνε αιώνια το νοίκι

Κάθε πρώτη του μηνός η πληρωμή
Και δεν ήταν καν το φως μες στην τιμή
Κάθε πρώτη του μηνός στα σκοτεινά
Ορκιζόταν πως δε θα ’βγαινε ξανά

Αγάπησε τους τοίχους στο δωμάτιο
Τους πότισε με δάκρυα κι ιδρώτα
Τον έξω κόσμο άφησε στην τύχη του
Και κλείδωσε παράθυρα και πόρτα

Κάθε πρώτη του μηνός η πληρωμή
Και δεν ήταν καν το φως μες στην τιμή
Κάθε πρώτη του μηνός στα σκοτεινά
Ορκιζόταν πως δε θα ’βγαινε ξανά

Και μια πρώτη του μηνός
Σπάει η οροφή
Και τον έστειλε στα σύννεφα καρφί
Κι όπως έφευγε κοιτούσε από ψηλά
Το δωμάτιο ξενοίκιαστο ξανά