Άφησα τον Φόβο να Φύγει (Afhsa Ton Fovo Na Fugei) Pavlos Pavlidis

Κι όπως ερχόταν
Κρατιόμουν από εκείνη την κλωστή
Που αν την πιστέψεις χάθηκες
Γιατι μετά κι άλλη κι άλλη
Όμως ακούστηκε η πόρτα
Και μπήκε ντυμένη στα μαύρα χλωμή
Σκοτεινή στην αρχή
Όμως όχι όχι
Κουτί που ανοίγει
Όχι κορδέλες σαν δώρο
Όχι δώρο, χωρίς
Και η μικρή μου κλωστή
Τόσο αστεία κόπηκε
Κι άφησα τον φόβο να φύγει
Ο φόβος να φύγει αφού απ' την αρχή
Μόνο αυτό μας ζητάει
Να φύγει

Κι όπως καιγόταν ο κόσμος μου
Με κοίταξε στα μάτια και είδα ένα σπίτι
Στην άκρη ενός δρόμου
Τον εαυτό μου παιδάκι να παίζει
Και τότε άκουσα πίσω απ' την πλάτη μου
Το γρύλισμα και είπα
Σε ξέρω από πάντα μεγάλε άσπρε σκύλε
Δεν υπάρχει πια λόγος, δεν υπάρχει
Κι άφησα τον φόβο να φύγει
Ο φόβος να φύγει αφού απ' την αρχή
Μόνο αυτό μας ζητάει
Να φύγει