Piere De Beeste Willem Vermandere

Mensen hort en komt al te gare
Zet julder nere en ziet da'j' 't verstaat
Want 'k ga j' gaan vertellen van Piere de beeste
Ne reus van ne vent, ne rare karwaat

Je kost het al zien van kleins in de wiege
Dat kind was uitzonderlijk kloek gemakt
Ie stampte en schupte alzo met zijn beentjes
Ie hè zеlfs ne keer deur zijn wiegе gezakt

Ie groeide, ie groeide, ie bleef ie maar groeien
Groeien zonder ende, 't was leutig om te zien
Zijn maatjes in schole, ze kwamen maar met moeite
Ze kwamen maar met moeite tot just aan zijn knien

En je kunt nu wel peizen, dat ventje had honger
Een groot boerebrood was 't beginnen nog nie weerd
Zijn vader moest wroeten slag om slinger
Want Piere kost eten, eten lijk een peerd

En Piere wrocht heel zijn leen bij de boeren
Ie trok ie de karre en slachtte het zwien
Ie slipe in de koeistal bij de beesten
Want in een bedde en kost ie nie in

En Piere bleef jonkman, maar ja zo'n posteure
Nie voor zijn leute, want 't dei hem wel zeer
Als 't jonk volk ging dansen en vrijen langs de strate
Ie hè nog gebleit, ja meer dan ne keer