Θα ’ρθει Μια Μέρα (Tha ’rthei Mia Mera) Pavlos Pavlidis

Θα 'ρθει μια μέρα που θ’ αφήσω αυτό το φόβο πίσω μου
Θα γίνει δέντρο και θα παίζουν από κάτω τα παιδιά
Θα είναι χαρτί που στροβιλίζει ο αέρας μακριά

Και θα ξυπνήσω απ’ το βαθύ, απ’ το μεγάλο λήθαργο
Που με κρατάει μακριά σου παγωμένο και βουβό
Θα είναι μια μέρα γιορτινή όταν θα έρθω να σε βρω

Κάτω απ’ του χρόνου τις σκουριές βρήκαν τα μονοπάτια σου
Μα το χρυσάφι τα παιδιά το 'χουνε κρύψει από καιρό
Σε μια θαλασσινή σπηλιά σ’ ένα απότομο γκρεμό

Θα 'ρθει μια μέρα που θ’ αφήσω αυτό το φόβο πίσω μου
Θα γίνει δέντρο και θα παίζουν από κάτω τα παιδιά
Θα είναι ο καπνός από ένα τρένο που σφυρίζει μακριά