Ένα Αστέρι Από Τσιμέντο (Ena Asteri Apo Tsimento) Eversor (Ft. LEX (GRC))

[Verse 1: ΛΕΞ]
Με μάτια κατακόκκινα γυρνούσα τα χαράματα
Φωτιά στ' αγουροξυπνημένα μεροκάματα
Δεν άκουγα όταν μου έλεγαν τράβα να μάθεις γράμματα
Με φάγανε οι αλητοπαρέες και τα τρεχάματα
Τ.Γ.Κ. ως το θάνατο ή έστω στα γεράματα
Κοιτάω μια καταδίωξη ενώ φτιάχνω καφέ
Βγάζεις βόλτα το σκυλί σου, δε γυρίζεις ποτέ
Κυκλοφορούν ανάμεσά μας εξωγήινοι με μπλε
Πλέον ετών 31, ποτέ κυριλέ
Στην ουρά για ένα αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ
Δε μπορεί, κάπου θα υπάρχει κι ένας κόσμος για εμάς
Με ξηγημένα λόγια κι άσχημα τατουάζ
Μέχρι τότε, το μόνο που 'χω είν' η προσωπικότητά μου
Τα λερωμένα ρούχα μου και τ' άπλυτα μαλλιά μου
Δεν ξέρω τι κατάφερα μα χαίρεται η μαμά μου
Όταν κάπου, κάποιος, κάποτε, τ' ανάβει στην υγειά μου
Τα παιδιά παίζουν κρυφτό στις τρύπες για το μετρό
Κι εγώ γύρω απ' τον Λευκό να μη μπορώ να κρυφτώ
Τι να μου πεις, τι να σου πω, κάτω απ' το γκρίζο ουρανό
Κάνω bam κι εξαφανίζομαι στο πρώτο αστικό

[Chorus: ΛΕΞ]
Έχω ένα αστέρι από τσιμέντο και το ακολουθάω
Σε βρεγμένα πεζοδρόμια νευρικά περπατάω
Στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
Ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω;
Τα πλαστικά κορίτσια με τα πλαστικά αισθήματα
Τη βρίσκουν με τ' αγόρια που δεν το 'χουνε σε τίποτα
Στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
Ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω;