Αντιγόνη (Antigoni) Natassa Bofiliou

Άλλη μια μέρα από κείνες τις ευθείες
Που δε μιλά ελληνικά κάτι σπουδαίο
Οι εφημερίδες έχουν μόνο αγγελίες
Είναι από χρόνια διαβασμένο κάθε νέο

Άλλη μια μέρα που ξυπνάνε τα θηρία
Γίνεται ο κόσμος ο πλανήτης των πιθήκων
Μια πυρκαγιά ξεσπά στην πολυκατοικία
Και διακόπτει τα βαλσάκια των ενοίκων

Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
Η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει
Με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
Τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
Κι ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη

Άλλη μια νύχτα που η σκέψη μας φρενάρει
Κι η ησυχία μας δεν είναι πια ησυχία
Βγαίνει το πρόσωπο που κλαίει στο φεγγάρι
Κι ό,τι αγαπάμε φακελώνεται σ’ αρχεία

Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
Η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει
Με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
Τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
Κι ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη