Hayret Yine Sustun Kolera

[Verse 1]
Ayaklarımı yola düşürdüm, boğucu filmi ileri saramadım
Daraldığım yerde kalamadım. Başına buyrukluksa öyle olsun
Kötüye iyi demem ben, ezelden beridir böyleyim
Oltayı gırtlaktan yemem
Bir kere de fikrin olsun, bir kere de bu iş boş
Bir iş boşsa bil ki dost o iş gönlü etmez hoş
Yaş tene tutunur kurur, Dünya döner yaş durur
Kim birine kusur bulur, asıl huzursuz odur
Bekleme sakinim, sakiniz, sakin ol
Geliyor olsam derdim sana: "Son sefanı sürmüş ol!"
Hep parlayana koşuyorsan
Ne farkın kaldı dört ayaklı olandan, koklaşıp anlaşandan?
Hâlden hâle sokmuş iblisi kibri, Kolera'dan dinle nükteyi
Burası bir değersiz, görsen en üstlerde sen
Esen poyraz olma sen, meltem olda es
Vakti gelmiş olsa artmaz tek nefes

İki can mı taşıyorsun?
Biri olmazsa öbürüne güveniyorsun
Bir verip bin almak istiyorsan
Verdiğini bi' şey mi sanıyorsun?

Kötünün yerini biliyorsun
Leyleğin ömrü iki lak lak bilmiyorsun
Sır yok bakıp da görebilene giz yok
Ama sen bir türlü göremiyorsun