[Verse 1]
Αποφάσισα απόψε να βγάλω την τσαντίλα μου
Την μπούρκα, το τσαντόρ και τη μαντίλα μου
Το πρόσωπό μου εκτεθειμένο, μακελεμένο
Και το μυαλό μου απρεπώς διαβολεμένο
Με πουλήσανε στα δώδεκα για την περίσταση
Απαγορεύοντας κάθε μιλιά κι αντίσταση
Δεν ξέρω γράμματα μα έμαθα να βγάζω τον σκασμό
Γιατί με απείλησε το σόι μου με λιθοβολισμό
Δεν ξέρω τι βρίσκεται πέρα από το κιμάρ μου
Κι έχασα τις αισθήσεις μου και το ραντάρ μου
Είμαι σεμνή και ντροπαλή με άριστη υποδομή
Κι έχω υποστεί στα πέντε μου κλειτοριδεκτομή
Είμαι αόρατη, αδρανής και μαζεμένη
Σημαδεμένη κι ακρωτηριασμένη
Μου έχει γίνει το ξύλο συνήθεια
Κι η τιμωρία από τον άνδρα μου για απείθεια
Αποφάσισα λοιπόν να σκίσω κάθε φλέβα
Δεν ξέρω για κληρονομιά ούτε για Εύα
Έχω δικά μου αμαρτήματα ευθύνης και σιωπής
Μα πρώτα απ' όλα, της συγκάλυψης και της συνενοχής
[Chorus]
Φτιάξε έναν Ήλιο σαν κι αυτούς
Που μόνο εσύ έχεις τον νου σου
Αποφάσισα απόψε να βγάλω την τσαντίλα μου
Την μπούρκα, το τσαντόρ και τη μαντίλα μου
Το πρόσωπό μου εκτεθειμένο, μακελεμένο
Και το μυαλό μου απρεπώς διαβολεμένο
Με πουλήσανε στα δώδεκα για την περίσταση
Απαγορεύοντας κάθε μιλιά κι αντίσταση
Δεν ξέρω γράμματα μα έμαθα να βγάζω τον σκασμό
Γιατί με απείλησε το σόι μου με λιθοβολισμό
Δεν ξέρω τι βρίσκεται πέρα από το κιμάρ μου
Κι έχασα τις αισθήσεις μου και το ραντάρ μου
Είμαι σεμνή και ντροπαλή με άριστη υποδομή
Κι έχω υποστεί στα πέντε μου κλειτοριδεκτομή
Είμαι αόρατη, αδρανής και μαζεμένη
Σημαδεμένη κι ακρωτηριασμένη
Μου έχει γίνει το ξύλο συνήθεια
Κι η τιμωρία από τον άνδρα μου για απείθεια
Αποφάσισα λοιπόν να σκίσω κάθε φλέβα
Δεν ξέρω για κληρονομιά ούτε για Εύα
Έχω δικά μου αμαρτήματα ευθύνης και σιωπής
Μα πρώτα απ' όλα, της συγκάλυψης και της συνενοχής
[Chorus]
Φτιάξε έναν Ήλιο σαν κι αυτούς
Που μόνο εσύ έχεις τον νου σου
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.