Leyla’nın İzleri Kalben

Şimdi, senin üzerinde bir başkasının kokusu
Ve gözlerinde
Çoğul bir uykusuzluğun buğusu

Nasıl inanırsın mutlu olacağına?
Ben yapayalnızken bu odada
Dizimin üstünde dünya

O, anlayamaz seni, hayattan beklentini, dinlemez söylediklerini
Birkaç kere sever gibi yaparsın
Sonra çok sıkılırsın
Pişmanlığınla ortada kalırsın, benim gibi...

Evet, doğru! Seni çok sevmiştim
Senin için her şeylerden vazgeçebilirdim
Evet, doğru! Neden inkar edeyim?
Kalbini kırarken en çok kırılandı aslında benim kalbim

Ama bitti, bitti, bitti, gitti, gitti;
İçimdeki Leyla'nın izleri
Ama sustu, sustu, sustu, suspus oturdu;
İçimdeki Leyla'nın sesi

Bedenin sıcak, cümlelerin soğuk
Sesin güvensiz, uzak, sesin boğuk
Usandım tenine üşüşmekten
Göğsünden düşüşlerden usandım