[Verse 1: Δημήτρης Μεντζέλος]
Είμαι άντρα και το κέφι μου θα κάνω
Και θα ρίξω (παφ) και μια μπάτσα παραπάνω
Τι 'ναι τούτες οι γυναίκες σου βγάζουνε τη πίστη
Παράπονο και γκρίνια ...πω ρε πίστη
Είχα γίνει ο πατάτας χθες στον καναπέ
Κι είχα βάλει τη γυναίκα να μου σιάξει ένα μεζέ
Στη τελιόραση μπαλέτο, όχι τα μπολσόι
Μπάλα, πως το λένε, Ζιντάν, Βαν Νίστελροϊ
Με το που σουράει για τη σέντρα ο Κολίνας
Μου φωνάζει «Έλα Γιώργη, τρέχει ο σωλήνας»
Λες και το κάνει επίτηδες μη με δει να κάτσω
Της λέω φερμουάρ και φέρε κάνα νάτσο
Διαλογίσου στη γωνιά σαν να 'σαι σαολίς
Και κάνε τη ντουπέκα όσο βλέπω Τσάμπιο λις
Είχε Βρεντεβρέμη, έπαιζε μ' Αστο Βίλα
Ας στο διάτανο λοιπόν κάθε φορά τσαντίλα
Λέει «Που 'ναι αυτός που γνώρισα στη Πιάτσα Ντι Σπάνια
Τώρα στη φανέλα σου αράζουν δυο λαζάνια»
Άκου ρε προσβόλα για τη φανέλα μου το γούρι
Που φόραγα μεγάλε στις βολές Καμπούρη
«Ξουρίσου» μου λέει «Τρίβω στη μάπα σου κρεμμύδι»
Της λέω «Savage look...δεν είμαι σαν τον Χαιτίδη»
Μια που λέω Χαιτίδη, έχω μια τρύπια κάλτσα
Την έχω για το σπίτι και της ξινίζει η φάτσα
Σπίτι είμαι με σώβρακο κι αυτή με νεγκλιζέ
Τι κάλτσα να φοράω, γκαζέ μερσεριζέ
Στο θεό σου όταν σου 'ρθει δεν την αμολάς
Ανθρώπινο δεν είναι μου λέει «Ε, είσαι γυφταρμάς»
Ρεύομαι καυγάς «Μωρή, ξεκόλλα»
Στην Κίνα αν δε ρευτείς το θεωρούν προσβόλα
Μου λέει «Κόφ' τα νύχια του κόνδορα απ' τα πόδια»
Τα 'χω για τη δουλειά να γυμνώνω τα καλώδια
Μα πως θέλει να 'μια, σα τα πρώτα χρόνια
Απαιτάω τη δροτσίλα μου να έχει για κολόνια
Είμαι άντρα και το κέφι μου θα κάνω
Και θα ρίξω (παφ) και μια μπάτσα παραπάνω
Τι 'ναι τούτες οι γυναίκες σου βγάζουνε τη πίστη
Παράπονο και γκρίνια ...πω ρε πίστη
Είχα γίνει ο πατάτας χθες στον καναπέ
Κι είχα βάλει τη γυναίκα να μου σιάξει ένα μεζέ
Στη τελιόραση μπαλέτο, όχι τα μπολσόι
Μπάλα, πως το λένε, Ζιντάν, Βαν Νίστελροϊ
Με το που σουράει για τη σέντρα ο Κολίνας
Μου φωνάζει «Έλα Γιώργη, τρέχει ο σωλήνας»
Λες και το κάνει επίτηδες μη με δει να κάτσω
Της λέω φερμουάρ και φέρε κάνα νάτσο
Διαλογίσου στη γωνιά σαν να 'σαι σαολίς
Και κάνε τη ντουπέκα όσο βλέπω Τσάμπιο λις
Είχε Βρεντεβρέμη, έπαιζε μ' Αστο Βίλα
Ας στο διάτανο λοιπόν κάθε φορά τσαντίλα
Λέει «Που 'ναι αυτός που γνώρισα στη Πιάτσα Ντι Σπάνια
Τώρα στη φανέλα σου αράζουν δυο λαζάνια»
Άκου ρε προσβόλα για τη φανέλα μου το γούρι
Που φόραγα μεγάλε στις βολές Καμπούρη
«Ξουρίσου» μου λέει «Τρίβω στη μάπα σου κρεμμύδι»
Της λέω «Savage look...δεν είμαι σαν τον Χαιτίδη»
Μια που λέω Χαιτίδη, έχω μια τρύπια κάλτσα
Την έχω για το σπίτι και της ξινίζει η φάτσα
Σπίτι είμαι με σώβρακο κι αυτή με νεγκλιζέ
Τι κάλτσα να φοράω, γκαζέ μερσεριζέ
Στο θεό σου όταν σου 'ρθει δεν την αμολάς
Ανθρώπινο δεν είναι μου λέει «Ε, είσαι γυφταρμάς»
Ρεύομαι καυγάς «Μωρή, ξεκόλλα»
Στην Κίνα αν δε ρευτείς το θεωρούν προσβόλα
Μου λέει «Κόφ' τα νύχια του κόνδορα απ' τα πόδια»
Τα 'χω για τη δουλειά να γυμνώνω τα καλώδια
Μα πως θέλει να 'μια, σα τα πρώτα χρόνια
Απαιτάω τη δροτσίλα μου να έχει για κολόνια
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.