ZAMORANO SADAM (GRC)

[Verse 1]
Πλαστικά μπουκάλια, πάνω δυναμίτες
Τα μελάνια μου είναι, σαν βαρυποινίτες
Μαυρισμένα μάτια, κι ανοιγμένες μύτες
Να ραπάρω μονάχα για τους αλήτες
Δε προλαβαίνω να το πω, γιατί πρώτα το κάνω
Από την ώρα που γεννήθηκα ενοχλούντ' οι από πάνω
Δίνω λόγο στον θεό, να μη ξαναμαρτάνω
Μα θέλω θεαματικό, τροπο για να πεθάνω
Αν δε τα πω εγώ, ποιος σκατά να τα πει τότε
Πάτησε το rec. πιλότε
Σπίρτο μεθαμφεταμίνη
Τίποτα όρθιο να μη μείνει
Δεν είναι Μονακό, είναι Βαγδάτη
Άμα σε κόβει φαίνετ' απ' το μάτι
Το φόβο σου σαν τα σκυλιά μυρίζουνε
Τα περιπολικά σαν να γυρεύουν κάτι
Δεν έχω εισιτήριο, κάρτα μέλους
Τα εκρηκτικά μας μέσα σε φακέλους
Μωρό μου εμπιστεύσου με, όλα καλά θα παν'
Όταν χαζεύουμε, την αρχή του τέλους
Ξέρω που πρέπει να πάω, να μη σου φαίνετ' απλά ότι γυρνάω
Άμα σου πω, σ’ αγαπάω, το νιώθω σαν τατουάζ που κουβαλάω
Σαρκοφάγα της πόλης, και για να τραφώ κυνηγάω
Χάνομαι στο μπετόν της, στο μπετόν της κατρακυλάω