Δωμάτιο Σκοτεινό (Domatio Skoteino) Novel 729

[Verse 1]
Κοίτα πιο μέσα σου αν ψάχνεις ν' ανταμώσεις με το άλλο σου μισό
Πάντα λέω αυτό που νιώθω κι αν δε νιώθω δε μιλώ
Έχω ανάγκη να το βγάλω, έχω ανάγκη να στα πω
Γιατί δεν έχω ιδέα πού θα με βρει το δειλινό
Όλα τελειώνουν όμως πάντα κάτι μένει
Όλο το παθαίνεις και μου λες απλά τυχαίνει
Όλα έχουνε λόγο όπως κι αυτό που σου συμβαίνει
Όλη μου η ζωή σε ένα δίσκο μέσα ηχογραφημένη
Όταν ήμουνα σχολείο, η λέξη απουσία
Τίποτα δε μου ‘λεγε μα τώρα είναι φοβία
Άλλο η ευαισθησία κι άλλο η αδυναμία
Δε με κάνει εύκολη λεία το ότι νιώθω με ευκολία
Έλα σπάσε, μας τα ‘παν κι άλλοι
Μάγκα τι το πίνεις το γαμίδι άμα σε πίνει το μπουκάλι
Η μουσική μου διώχνει κάθε σκέψη για σκανδάλη
Κι είμαι ακόμα εδώ το ίδιο ανήσυχο κεφάλι
Όπως και τότε μες στην τάξη
Μου ‘πες «όλα θα παν' εντάξει»
Μα δε μου φτάνει να το λες
Θέλω επιτέλους μια φορά να μου το δείξεις και στην πράξη
Αν μου το ξαναπείς θα νιώθω ότι μου το ‘χεις τάξει

[Chorus]
Κάνω το αδύνατο να μοιάζει δυνατό
Βρίσκω το φως μου σε δωμάτιο σκοτεινό
Όταν στα μάτια σε κοιτώ παγώνει ο κόσμος
Αν τα κλείσω και τ' ανοίξω
Αλήθεια θα ‘σαι ακόμα εδώ;
Κάνω το αδύνατο να μοιάζει δυνατό
Βρίσκω το φως μου σε δωμάτιο σκοτεινό
Όταν στα μάτια σε κοιτώ παγώνει ο κόσμος
Αν τα κλείσω και τ' ανοίξω
Αλήθεια θα ‘σαι ακόμα;