Ana Zülfiyyə Xanbabayeva

Necə etiraf edim ki, yaraşsın sənə
Dünyalar sığınar mərhəmətinə
Sevginin mənbəyi sənsən, həyat məktəbim
Nə qədər ki, yanımdasan, sənsən nəfəsim

Həyatımda ən böyük dünyamsan
Gözümün işığı, evimin yaraşığı, anacan anam
Hamıdan gözəl, doğma insansan
Gözümün işığı, ömrümün yaraşığı
Anacan anam, anacan anam
Mənim hər dərdimə yanan
Gözəl gözlüm anam, şirin sözlüm anam
Sənsiz bir an, sənsiz bir an olmasın anam

Nə etsəm də yenə azdır, haqqın ödənməz
Kimsə varlığını əvəz etməz
Məni ilk sevən sən oldun, şərtsiz-sərhədsiz
Öz sevginlə yoğurdun, sevgin bənzərsiz

Həyatımda ən böyük dünyamsan
Gözümün işığı, evimin yaraşığı, anacan anam
Hamıdan gözəl, doğma insansan
Gözümün işığı, ömrümün yaraşığı
Anacan anam, anacan anam
Mənim hər dərdimə yanan
Gözəl gözlüm anam, şirin sözlüm anam
Sənsiz bir an, sənsiz bir an olmasın anam