Περί Ανέμων και Υδάτων (Peri Anemon kai Idaton) Wednesday Night Cypher (Ft. Solmeister)

[Verse 1: Solmeister]
Είναι αργά αλλά εγώ σε περιμένω από νωρίς
Έχω την ελπίδα πως ξέρεις πού θα με βρεις
Δεν ξέρω αν θα με γνωρίσεις τόσο που 'χεις να με δεις
Περιμένω από νωρίς μα ξέρω πως δε θα φανείς
Κρίμα, είχα τόσα να σου πω
Ψάχνω κάτι παλιό ν' ακούσω μπας και ξεχαστώ
Η μουσική καλύπτει τις λέξεις μου
Και τη βάζω δυνατά να μην ακούω τις σκέψεις μου
Βλέπεις
Το φθινόπωρο μου άφησε μια απορία
Θύμισέ μου τι σημαίνει ευτυχία
Ξεχάστηκα όταν πρωτοέφυγες και γελάστηκα
Τον εαυτό μου πρόδωσα κι έχασα στην πορεία
Κι έμεινε το παρελθόν μου, 'κείνος ο αριθμός
Και μονή συντροφιά μου ένας Γενάρης γλυκός
Αυτός που τότε με μεθούσε διαρκώς μ' ένα άρωμα
Και μου χαμογελούσε όποτε ένιωθα μονάχος
Δεν είμαι αυτός που ακούς για να με νοιώσεις πρέπει να
Περπατήσεις στο πλάι μου ένα απ' τα δειλινά
Που μ' αγκαλιάζει η παγωνιά σ' ένα δρομάκι μισοφωτισμένο
Δίπλα από το σπίτι που δε μένω πια
Στη λεωφόρο σε μια στάση λεωφορείου
Κοιτούσαμε τ' αμάξια να περνάνε
Τώρα είμαι μόνος και τα κίτρινα φωτά είναι θολά
Είναι ωραία τα παλιά μα δε γυρνάνε