Γέρoντας (2004) ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ | VITA PEIS

[Verse 1: Φορτσάτος]
Ήταν μεσάνυχτα κι εγώ παραληρούσα στα πεντάγραμμα
Έβλεπα όνειρα, τα μάτια μου ορθάνοιχτα
Ένιωσα άβολα, με δυσκολία ανάσανα
Ξανά με βάραινε το προπατορικό αμάρτημα
Ήμουν μόνος μα κάποιος ήταν δίπλα μου συγχρόνως
Τον ένιωσα, ήταν ψυχρός σαν δολοφόνος
Περπατούσα στα τυφλά σα να με οδηγούσε ο δρόμος
Σαν να 'μουν κάποιος άλλος, ναι, του εαυτού μου κλώνος
Βάδιζα σε μέρη που δεν ήξερα, ήταν άγνωστα
Μα κάτι μ' οδηγούσε σαν αγέλη λύκων, χάρισμα
Ξαφνικά ο χρόνος είχε σταματήσει
Οι αισθήσεις μου απλώθηκαν σ' ανατολή και δύση
Ξαφνικά το αίμα κόπηκε, τα πόδια παγώσαν
Τα μάτια ανοίξαν μπροστά στο θέαμα που αντικρύσαν
Ένας άντρας ψηλός μπροστά μου φάνηκε να πέρασε
Κοίταζε επίμονα, γελώντας με προσπέρασε
Μια ανεξήγητη οργή μέσα μου άνθισε
Το χέρι μου πλησιάζοντας την τσέπη κάτι άνοιξε
Ένα μαχαίρι που δεν ήξερα πως κράταγα
Με άσχημες διαθέσεις τον ψηλό άντρα σημάδευα
Με πονοκέφαλο την άλλη μέρα ξύπνησα
Οι εφημερίδες λένε για έγκλημα στον Πειραιά
Τα ρούχα μου γεμάτα αίματα τα βλέπω
Συγκεκριμένα τι έγινε χθες το βράδυ δεν ξέρω