Brussel moeten heten Acda en De Munnik

Zittend bij het raam
Ik kijk naar al die mooie mensen
Ze gaan uit
Ze gaan naar huis
Je weet het niet
Zo langzaam als het regent
De verliefden doet het niets
Laat niemand ze vertellen dat het giet

Maar degene die alleen gaan
Weggedoken in hun jas
Zij die gaan omdat ze ergens moeten zijn
Ze kleuren beter bij de liedjes die de barvrouw ons draait
Rustig, als het zesde glas wijn
Er blijft een vrouw staan voor het raam
Lijkt of ze wil dat ik iets zeg
Het zou hier Brussel moeten heten
Was ik eindelijk eens weg

Zittend bij het raam
Ik kijk naar al die mooie mensen
En af en toe keken ze terug
Maar vaker niet
Binnen gaan de jassen aan
De glazen leeg
De mensen staan
Eenentwintig gulden staan we quitte