[Verse 1: Brando]
Γεννήθηκα εδώ και θα πεθάνω εδώ παρά τη θέλησή μου
Δεν κινήθηκα, κι ας φαίνεται πως περπατώ
Ούτε που μπορώ να θυμηθώ από τι ήθελα να κρυφτώ
Κι έχω τρέξει μέχρις εδώ- τον σταυρό μου δεν βαστώ
Πάντα τον φόρτωνα σε όσους έλεγα πως αγαπώ
Με κροκοδείλια δάκρυα τους ξεγελώ
Τόση φαιά ουσία σπαταλώ και αναζητώ τρόπους να γίνω βάρος ενώ είμαι μόνο εξήντα πέντε κιλά
Κι ίσως όλα αυτά τα ξεσπάσματα ομολογίας σού γλυκάνουν την καρδιά και με δεις πιο ευνοϊκά
Πάντα με πυροβολώ σε όργανα μη ζωτικά
Και ελπίζω να ξεγελαστείς και να με σώσεις απ' τα πιο σφοδρά πυρά
Καθαρίζω το τασάκι μου λίγο επιλεκτικά
Πετάω τις γόπες και αφήνω όλη τη στάχτη κρυφά
Σε θέλω δίπλα μου, γιατί δεν μπορώ από μακριά να βουτήξω το πρόσωπό σου εκεί μέσα μετά
Έχω τύψεις, πέντε πρόσωπα μα όχι πέντε μυαλά
Και μια κοπέλα που τα μάτια της μου λεν πως μ' αγαπά
Τα άλλα τα 'χασα όταν έπεσα σε λήθαργο κι άφησα τους δαίμονές μου να με εκπροσωπήσουν προσωρινά
Μία πόλη με χαρά και τόσα όνειρα παιδικά
Αλλά ανάθεμα χρωστώ σε όσους πιστέψανε σε εμένα
Να ξυπνήσω, να γυρίσω κι όλα να τα πάρω πίσω
Κρατώντας το σπαθί μου στο χέρι με τα έξι δάχτυλα
[Chorus: Brando]
Μέχρι να πιάσω πάτο γράφω για ό,τι αγάπησα
Για μία μάγισσα πουτάνα που λαχτάρησα
Μεγάλα λόγια που σκόρπισα, μ' αυτά πότισα τη πένα μου
Γέλα μου, μη μου πεις πως αδιαφόρησα
Μέχρι να πιάσω πάτο γράφω για ό,τι αγάπησα
Δεν κόβω πια επαφές, μα τη σάρκα με το στυλό
Κι είναι πολύ πιο οδυνηρό απ' τη λεπίδα
Μα δεν περιμένω να το καταλάβουν όσοι δεν ήρθαν εδώ
Γεννήθηκα εδώ και θα πεθάνω εδώ παρά τη θέλησή μου
Δεν κινήθηκα, κι ας φαίνεται πως περπατώ
Ούτε που μπορώ να θυμηθώ από τι ήθελα να κρυφτώ
Κι έχω τρέξει μέχρις εδώ- τον σταυρό μου δεν βαστώ
Πάντα τον φόρτωνα σε όσους έλεγα πως αγαπώ
Με κροκοδείλια δάκρυα τους ξεγελώ
Τόση φαιά ουσία σπαταλώ και αναζητώ τρόπους να γίνω βάρος ενώ είμαι μόνο εξήντα πέντε κιλά
Κι ίσως όλα αυτά τα ξεσπάσματα ομολογίας σού γλυκάνουν την καρδιά και με δεις πιο ευνοϊκά
Πάντα με πυροβολώ σε όργανα μη ζωτικά
Και ελπίζω να ξεγελαστείς και να με σώσεις απ' τα πιο σφοδρά πυρά
Καθαρίζω το τασάκι μου λίγο επιλεκτικά
Πετάω τις γόπες και αφήνω όλη τη στάχτη κρυφά
Σε θέλω δίπλα μου, γιατί δεν μπορώ από μακριά να βουτήξω το πρόσωπό σου εκεί μέσα μετά
Έχω τύψεις, πέντε πρόσωπα μα όχι πέντε μυαλά
Και μια κοπέλα που τα μάτια της μου λεν πως μ' αγαπά
Τα άλλα τα 'χασα όταν έπεσα σε λήθαργο κι άφησα τους δαίμονές μου να με εκπροσωπήσουν προσωρινά
Μία πόλη με χαρά και τόσα όνειρα παιδικά
Αλλά ανάθεμα χρωστώ σε όσους πιστέψανε σε εμένα
Να ξυπνήσω, να γυρίσω κι όλα να τα πάρω πίσω
Κρατώντας το σπαθί μου στο χέρι με τα έξι δάχτυλα
[Chorus: Brando]
Μέχρι να πιάσω πάτο γράφω για ό,τι αγάπησα
Για μία μάγισσα πουτάνα που λαχτάρησα
Μεγάλα λόγια που σκόρπισα, μ' αυτά πότισα τη πένα μου
Γέλα μου, μη μου πεις πως αδιαφόρησα
Μέχρι να πιάσω πάτο γράφω για ό,τι αγάπησα
Δεν κόβω πια επαφές, μα τη σάρκα με το στυλό
Κι είναι πολύ πιο οδυνηρό απ' τη λεπίδα
Μα δεν περιμένω να το καταλάβουν όσοι δεν ήρθαν εδώ
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.