Qarğa Qaraqan

[Verse: Qaraqan]
Qara lələklərini titrədir küləklər
Bu hündür uçuş yerdən km yüksəklikdə
Aşağıda yırtıcı şəhər, amma onu qorxutmur
Onun torpağı səma və ailəsi təklikdə
Qara qarğa gözlərində gizlin qaranlıqlar
Düşmənlərini öldürmür, özləri düşür onlar
Və didir meyidlərini günahlarını istidən gizlər
Düşmənlərini də Tanrıya tapşırar
Olmaq istəmir eyvandan aşağı asılan qartal
O üç yüz ildə çox görüb sinəsinə döyənləri
Sonsuz müharibələrdən yerdə qalan ancaq küllər
Bələkdən tanıyıb dünən qocalıb ölənləri
Qarğa düşünmür insantək, soyuq ət caynağında
O qalxıb göylərə çevriləcək qara buluda
Qarğanı öldürmək istər nə qədər vəhşi düşmən
Amma axmaqlar bilmir ölüm özü, qarğadan qorxur

[Nəqarət: Qaraqan]
Açıb qarğalar qanadlarını
Uçur şəhərin üstündən
Göyə oxuduğumuz duaları
Tənha qarğa eşidir
Onun lələkləri zülmətdən
Gözləri əbədi gecə
Onun bir dəqiqəlik sükutunda
Aşağıda yüz illər keçir, əsrlər keçir