Ballade Van De Dood Klein Orkest

Er was eens een koning machtig en groot
Die had slechts één vijand en dat was de dood
Waarom moest de dood toch zijn leven bederven
Waarom was ie zo bang, zo bang om te sterven
De koning ontbood toen al zijn geleerden
Die te paard en per koets aan het hof arriveerden
Môge geleerden, zei de koning beleefd
Ik zit met een vraag waar niemand antwoord op heeft

De jongste geleerde een ijdele snaak
Riep: vraagt u maar Sire, vraagt u maar raak!
Wilt u soms weten hoeveel sterren er zijn
Of hoe zwaar al het zand weegt van de grote woestijn?
Of hoe de belasting massaal wordt ontdoken?
Of hoe... maar toen werd hij abrupt onderbroken
Wel nee, zei de koning een tikje afwezig
Waarom gaan we dood? kijk dat houdt mij bezig

Niet één der geleerden had zo'n vraag verwacht
Al sla je me dood! zei de jongste heel zacht
De oudste geleerde nam toen het woord
En zei: Sire sommige mensen worden vermoord
Anderen komen per ongeluk om
Maar de meesten sterven van ouderdom

De koning zei kribbig: Ja dat wist ik allang
Maar: wat is de dood? Waarom ben ik zo bang?
De knapste geleerde zei toen: mag ik soms even?
Misschien moet u, Sire, met de dood leren leven
De koning sprong op, zijn woede was groot
En hij schreeuwde: ik eis een antwoord! Wat is de dood?
Toen sprak een geleerde met veel fantasie
Zal ik eens vertellen Sire, hoe ik dat nu zie?