Δάκρυ (Dakri) Natassa Bofiliou

Κλάμα που μας δένεις
Με τη μεγάλη θλίψη
Χρόνια μας μαθαίνεις
Τα βάθη και τα ύψη

Κλάμα που δροσίζεις
Τις λύπες και τα κέφια
Χρόνια ξεχωρίζεις
Τους ξένους απ' τ’ αδέρφια

Και ρωτάω πως γίνεται
Το δάκρυ να μην πίνεται
Και ρωτάω ποια μοίρα
Του δίνει την αλμύρα

Και ρωτάω πως γίνεται
Σαν ποταμός να χύνεται
Ποια λέξη το μαγεύει
Και άξαφνα στερεύει

Κλάμα που μας δείχνεις
Σε ποια χαρά χρωστάμε
Στο γκρεμό μας ρίχνεις
Και στάλα δεν κουνάμε

Κλάμα που ανθίζεις
Απ' τα παλιά μας λάθη
Πιο βαθιά βυθίζεις
Στο στήθος μας το αγκάθι