Kör Sultan Kolera

[Verse 1]
Yanına katıp götürüyor her şeyi bu kızgın kasırga
Ölmeden bölünüyor ihtiyarın mirası kırka
Küçük anları büyüterek anlatan sahte bir fırka
Fırtınada filikaya atlayıp kaçan bir tayfa

Son gördüğümden beri insanlar hayli değişmiş
Edepten utanacak kadar işkembe genişlemiş
Medeniyetmiş mahremi açıkta yaşayanlar gelişmiş
Bir sıfat tamlıyorum size sizin kadar pekişmiş

Kürkle gezer İran olduk sanan yaşlı kadınlar
Paris sanar Türkiye'yi burada aç yatarken çocuklar
Sizin varlığınız kadar bizim varlığımız da var
Doğan yılanlar kadar doğan Mehmet’ler de var

Senin evlat kaçarken bizim kardeşe mayınlar
Her iki eliniz balda, bizim elde nasırlar
Bizimki patlıcan sanki onları canı can da
Bilseler ki ölüyor can ölünce canan da

[Nakarat]
Ahtım var, gün gelecek göz görecek gününü
Tahtından inecek kör sultan
Kastım var, demiri kesen emiri küçük gören her cana kastım var
Oldum kindar, dönmek yok davamda ölmek var, ahtım var, ahtım var, ahtım var