Το Καράβι (To Karavi) Xylina Spathia

Αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου
Αν καταφέρεις ν’ αγαπήσεις λένε
Αυτό το μαύρο φως αλλάζει χρώμα
Νομίζω λένε κάτι ακόμα
Μοιάζουνε μαύρα τα νερά που ταξιδεύουμε
Όμως εμείς βλέπουμε χρώματα κι ακόμα
Πάνω στο Boundy λένε αντέχουμε

Στα μονοπάτια αυτά που χάραξες
Τα φίδια ζητάνε να συρθώ για να περάσω
Θα κατεβαίνω μέχρι να φτάσω
Κάτω από τόνους πλαστικά σκουπίδια
Εκεί που λάμπουν τα χαμένα δαχτυλίδια
Στην αμμουδιά σου
Να μη ξεχάσω
Της μοναξιάς μου το γεράκι να γυμνάσω
Τα φίδια κρέμονται απ’ το δέντρο σαν θηλιά
Μα αν τους ξεφύγω μπορεί να πιάσω
Το άλογο σου απ’ το λαιμό και αγκαλιά
Να ταξιδεύουμε μέσα στη μέρα
Που χρόνια τώρα τρέχω να προφτάσω

Τι είν’ η γαλήνη, τι είν’ η γαλήνη;
Αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου
Λένε πως βλέπεις την απάντηση γραμμένη στη σελήνη