Αλεξάνδρας (Alexandras) Natassa Bofiliou

Φτάσαμε στην Αλεξάνδρας ξημερώματα
Να γλιτώσεις τους αποχαιρετισμούς
Γύρω βρώμικα καφέ με ξένα ονόματα
Προσκαλούνε μέσα τους περαστικούς
Μήπως θες κάτι να φας να σε κρατήσει
Μουσική στ’ ακουστικά σου σιγανή
Αποφεύγεις έτσι όποιον σου μιλήσει
Σε ρωτάω κι ανεβάζεις τη φωνή

Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη
Το αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει

Σ’ ένα χάρτη με στυλό τραβάς το δρόμο σου
Και τσιγάρα στρίβεις για τη διαδρομή
Ένας τρόπος να σκοτώσεις, λες, το χρόνο σου
Ένας τρόπος να σκοτώσεις τη στιγμή

Και να γύριζες να δεις, τι θα `χε γίνει
Αφού τίποτα δε διαρκεί στη μνήμη

Ένα τζιν μπουφάν φθαρμένο για το κρύο
Κι ένας σάκος που σε λίγο θα εκραγεί
Μ’ ένα σάλτο μπαίνεις μες στο λεωφορείο
Δε μ’ αφήνεις τελευταία επιλογή…
Έφευγες από Αλεξάνδρας τα χαράματα
Μ’ ένα αρχαίο πούλμαν μπλε πορτοκαλί
Να μη δω το πρόσωπό σου μες στα κλάματα
Με το χνώτο είχες θαμπώσει το γυαλί