Miam Pishet Dadash EpiCure

؛{مقدمه: حسین}؛
ميام پيشت داداش
ميام پيشت

؛{قسمت اول: امیر}؛
حيف هميشه اينه ته خط
انگار يه تير داره مياد و ميره سمت قلب
انگار يه چيزي نميره پايين گيره دم حلقت
فکر کردي داد بزني همه ميرسن به حرفت؟
حيف هميشه اينه آخر خط
اوضاع همش همين بوده و همينه با معرفت
تو رفتي و نور شدي و رسيدي ببيني فردارو
اين دل خسته منم ميره تا لب مرگ
تو آينه ميگم کوش بچه اون قلب عارفانه ت
هی میدوئی با پاي خسته زخم پاره پاره ات
اين روزا فقط تو دشت خالصانه ات
يه درخته وقتي دلت تنگه با يه حالت
خودتو ميبيني کلا هميشه همه وقتت پشمه
مثل مترسک آويزوني به تک درخت دشتت
دوست داري زيرت باشه تخت نرم زر؟
هيس، با درختت حرف بزن

؛{همخوان: آرمان}؛
بستي زود بارتو
چشماتو ببند هرچي خواب خوب مال تو
منم آرومم زل ميزنم به نور جاي تو
ميپرسم از دور حالتو