Ο Αόρατος Άνθρωπος (O Aoratos Anthropos) Stereo Nova

Κάποτε ο αέρας του πολέμου
Φτάνει ως εδώ
Με τις ράγες του τραίνου
Η έρημος απ' το μυαλό ενός στρατιώτη
Τα γκρεμισμένα στο τέλος μιας πόλης
Ο ήλιος ανατέλλει μέσα απ' τη σκόνη
[?]
Τώρα τα μάτια μου κοιτάζουν την [?]
Και όλες οι λέξεις στέκουν σε διαλυμένα βαγόνια
Τα πρόσωπα [?]
Τώρα [?]
Κάνουν συγκρίσεις με το παγκόσμιο πρωτάθλημα
[?]
Ανοίγοντας κάπου ένα νέο πολέμο
[?]
Μια νέα παρέλαση, την εθνική [?]
[?]