[Verse 1: Marseaux]
Τριγυρνάει στην πόλη τη νύχτα
Έχει μες στο βλέμμα της σπίθα
Δεν έχει περάσει και λίγα
Μα η αμαρτία έχει άλλη γλύκα
Κι όσο την κοιτάζω, δακρύζει
Η ζωή την περιορίζει
Φτηνό αλκοόλ και τύψεις μυρίζει
Απ' το τσιγάρο μου καπνίζει
[Chorus: Brando & Marseaux]
Η μικρή με το Labret τριγυρνά
Κυνηγάει αυταπάτες στη γειτονιά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Όσους την αγαπάνε είναι μακριά
H μικρή με το Labret τριγυρνά
Κι οποίος μπλέξει μαζί της δεν την ξεχνά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Ακόμα ό,τι φοβάται την κυνηγά
Η μικρή με το Labret
[Verse 2: Brando]
Είχε ένα βλέμμα αθώας αμαρτίας, έχει
Στην κωλότσεπη δυο τύψεις
Όσα δε σου είπε όταν πήγες να τη βρεις να της μιλήσεις
Κι ένα τσαλακωμένο εισιτήριο μιας συναυλίας, κι έτσι
Γυρνάει μπερδεμένη, μουδιασμένη, σπέρνει
Ανέμους και θερίζει θύελλες, καταστάσεις περίεργες αργά στο κέντρο
Ανοίγει άλλο ένα πακέτο
Σου μιλάει και το βλέμμα της ουρλιάζει πως πονάει
Ah-ah, μα δεν αλλάζει λέει
Αυτός ο κόσμος δεν είναι για όποιον διστάζει λέει
Ό,τι κι αν κάνει, ξέρει πως πάντα με νάζι φταίει
Κι είναι πιο όμορφη, ευάλωτη κι όταν κλαίει λέει
Μεγάλα λόγια απ' τη μεγάλη καρδιά της
Μα δεν ξέρει να κρατήσει όποιον ήρθε κοντά της
Γιατί όταν άνθισε, αγκάθια ήταν η οικογένειά της
Και νιώθει πως κανείς δεν την αγάπησε
Τριγυρνάει στην πόλη τη νύχτα
Έχει μες στο βλέμμα της σπίθα
Δεν έχει περάσει και λίγα
Μα η αμαρτία έχει άλλη γλύκα
Κι όσο την κοιτάζω, δακρύζει
Η ζωή την περιορίζει
Φτηνό αλκοόλ και τύψεις μυρίζει
Απ' το τσιγάρο μου καπνίζει
[Chorus: Brando & Marseaux]
Η μικρή με το Labret τριγυρνά
Κυνηγάει αυταπάτες στη γειτονιά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Όσους την αγαπάνε είναι μακριά
H μικρή με το Labret τριγυρνά
Κι οποίος μπλέξει μαζί της δεν την ξεχνά
Μου 'πε θα με θυμάται, αλλά
Ακόμα ό,τι φοβάται την κυνηγά
Η μικρή με το Labret
[Verse 2: Brando]
Είχε ένα βλέμμα αθώας αμαρτίας, έχει
Στην κωλότσεπη δυο τύψεις
Όσα δε σου είπε όταν πήγες να τη βρεις να της μιλήσεις
Κι ένα τσαλακωμένο εισιτήριο μιας συναυλίας, κι έτσι
Γυρνάει μπερδεμένη, μουδιασμένη, σπέρνει
Ανέμους και θερίζει θύελλες, καταστάσεις περίεργες αργά στο κέντρο
Ανοίγει άλλο ένα πακέτο
Σου μιλάει και το βλέμμα της ουρλιάζει πως πονάει
Ah-ah, μα δεν αλλάζει λέει
Αυτός ο κόσμος δεν είναι για όποιον διστάζει λέει
Ό,τι κι αν κάνει, ξέρει πως πάντα με νάζι φταίει
Κι είναι πιο όμορφη, ευάλωτη κι όταν κλαίει λέει
Μεγάλα λόγια απ' τη μεγάλη καρδιά της
Μα δεν ξέρει να κρατήσει όποιον ήρθε κοντά της
Γιατί όταν άνθισε, αγκάθια ήταν η οικογένειά της
Και νιώθει πως κανείς δεν την αγάπησε
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.