Ντεζά βου (Deja Vou) Pan Pan (GRC)

Tεθλασμένες φάτσες κάνουν κύκλους και εγώ
Ψάχνω τρόπο να μπω, πρέπει να την ξαναδώ
Είναι ο χρόνος λίγος είμαι λίγος και εγώ
Και δεν τα βολεύω, πρέπει να την ξαναδώ

Μακριά μανίκια, φέτος θα ′χει κρύο εδώ
Πρέπει να την ξαναδώ, είναι όλα ανοίκεια
Το λεωφορείο στη γνωστή διαδρομή
Και στο πεζοδρόμιο, κόσμος, γάτες, και αυτή

Και μουδιάζεις
Είναι αυτό το ντεζά βου
Είναι αρχές καλοκαιριού
Δεκαπέντε χρονών

Κάνει πάρτυ
Η Μαρία κι οι ορμές
Είναι οι ένδοξες στιγμές
Πόζα και φαγούρα

Δέκα χρόνια κάπου τα ένστικτα νεκρώνουν
Μόνο ρίγη και εμμονές που και που με ισιώνουν
Και παγώνει ο χρόνος, διαστέλλεται η στιγμή
Και κρατάει όσο είναι απέναντι αυτή

Το φανάρι ανάβει, πάλι θα την δω ξανά
Σε άλλα δέκα χρόνια, ίσως να 'χει και παιδιά
Ίσως και να έχω βρει μια δικαιολογία
Που είναι όλα αστεία, που είναι όλα αστεία