Η Ανάμνηση Της Ευτυχίας (H Anamnhsh Ths Eutuxias) Pavlos Pavlidis

Παραδομένος για καιρό
Σε κάποιο όνειρο τρελό
Κόντευα να ξεχάσω
Την ομορφιά που είχα πει
Πως δε θα ξέχναγα γιατί
Ήτανε η δικιά σου

Στην αυλή κάποιας κυρίας
Αρετής ή Ευτυχίας
Έπεφτε λοξά το φως
Κι είχαν γίνει κάτι σκύλοι
Οι καλύτεροι μου φίλοι
Και ο ήλιος αδελφός

Τσαλακωμένος ουρανός
Ο κάμπος μελαγχολικός
Μα κάπου εκεί στο βάθος
Μια ηλιαχτίδα μαχαιριά
Κάποιου άλλου κόσμου τα κλειδιά
Φώτισε κατά λάθος

Στην αυλή κάποιας κυρίας
Αρετής ή Ευτυχίας
Έπεφτε λοξά το φως
Κι είχαν γίνει κάτι γρίλιες
Οι καλύτερες μου φίλες
Και ο ήλιος αδελφός