[Verse]
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Άμα γινόταν ό,τι θέλαμε για λίγο θα 'ταν όμορφο
Μα θα 'ταν όνειρο
Κ' αν σηκωθείς απ' το κρεβάτι, θα 'ναι επώδυνο
Είπα
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Πίνω ακόμα ένα ποτήρι μετά φεύγουμε, τα ίδια
Και σήμερα και αύριο τα ίδια
Ο εκτυπωτής σκαλώνει και τυπώνει ίδια σελίδα
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Είμαστε αγγέλοι που κολυμπάνε στη φτήνια
Ποτέ δε μάθαμε να κάνουμε ούτε βήμα
Παρ' όλα αυτά σε ρώτησα, «Χορεύουμε;»
Κουράστηκα μα δε σε νοιάζει
Εδώ εμένα δε νοιάζει, ποιον κοροϊδεύουμε;
Δρω σ' έναν χορό μουσικής που δε με σέβονται
Γι' αυτό έχω χρέος να τους δείξω ό,τι δε φαίνεται
Κουράστηκα, γαμώτο
Στο ραντεβού της μοναξιάς πρώτος κατά λάθος
Μόνος απ' το βάθος πόνεσε το λάθος
Μιας προσέγγισης ρομαντικής που θα αλλάξει κάπου, κάπως
Ορκίζομαι αγαπάω ό,τι γράφω
Κι είναι οξύμωρο αφού γράφω ό,τι σιχαίνομαι
Γράφω ό,τι δεν έχουμε, όχι για να το πάρουμε
Απλά γιατί είναι ωραίο να το βλέπουμε, σκέψου το
Αγάπησέ με, δώσε μου ένα χαμόγελο
Κι υπόσχομαι να κάνω τους δαίμονές μου λαμπόγυαλο
Μούσα μου, δώσ' μου τα μάτια σου να προχωρώ
Να κάνω την ανάσα σου του κόσμου μου εξώφυλλο
Παρ' όλα αυτά πετώ στο ηλιοβασίλεμα
Μονάχος νομίζω είναι καλύτερα
Τίποτα δε με ακολουθεί και δεν έχω να φτάσω τίποτα
Καμιά φορά θυμάμαι ότι θα σ' ήθελα
Το τελευταίο τσιγάρο που ανάβω
Το τελευταίο δίστιχο που γράφω
Τα σύννεφα είναι τόσο ονειρικά που στον κόσμο σου γιατί να 'ρθω;
Η τέχνη μου αθώα, Signore Falco
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Άμα γινόταν ό,τι θέλαμε για λίγο θα 'ταν όμορφο
Μα θα 'ταν όνειρο
Κ' αν σηκωθείς απ' το κρεβάτι, θα 'ναι επώδυνο
Είπα
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Πίνω ακόμα ένα ποτήρι μετά φεύγουμε, τα ίδια
Και σήμερα και αύριο τα ίδια
Ο εκτυπωτής σκαλώνει και τυπώνει ίδια σελίδα
Κουράστηκα να περιφέρομαι
Είμαστε αγγέλοι που κολυμπάνε στη φτήνια
Ποτέ δε μάθαμε να κάνουμε ούτε βήμα
Παρ' όλα αυτά σε ρώτησα, «Χορεύουμε;»
Κουράστηκα μα δε σε νοιάζει
Εδώ εμένα δε νοιάζει, ποιον κοροϊδεύουμε;
Δρω σ' έναν χορό μουσικής που δε με σέβονται
Γι' αυτό έχω χρέος να τους δείξω ό,τι δε φαίνεται
Κουράστηκα, γαμώτο
Στο ραντεβού της μοναξιάς πρώτος κατά λάθος
Μόνος απ' το βάθος πόνεσε το λάθος
Μιας προσέγγισης ρομαντικής που θα αλλάξει κάπου, κάπως
Ορκίζομαι αγαπάω ό,τι γράφω
Κι είναι οξύμωρο αφού γράφω ό,τι σιχαίνομαι
Γράφω ό,τι δεν έχουμε, όχι για να το πάρουμε
Απλά γιατί είναι ωραίο να το βλέπουμε, σκέψου το
Αγάπησέ με, δώσε μου ένα χαμόγελο
Κι υπόσχομαι να κάνω τους δαίμονές μου λαμπόγυαλο
Μούσα μου, δώσ' μου τα μάτια σου να προχωρώ
Να κάνω την ανάσα σου του κόσμου μου εξώφυλλο
Παρ' όλα αυτά πετώ στο ηλιοβασίλεμα
Μονάχος νομίζω είναι καλύτερα
Τίποτα δε με ακολουθεί και δεν έχω να φτάσω τίποτα
Καμιά φορά θυμάμαι ότι θα σ' ήθελα
Το τελευταίο τσιγάρο που ανάβω
Το τελευταίο δίστιχο που γράφω
Τα σύννεφα είναι τόσο ονειρικά που στον κόσμο σου γιατί να 'ρθω;
Η τέχνη μου αθώα, Signore Falco
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.