Unutulan Çocuklar Şiirbaz

[Verse: 1]
Saatlerce pembe hayallerine maddelerle göç et dur
Ki bayılırsan yerde kalma git bi' yatak döşek bul
10 gram tozu olan acizliğin gösterir ki
Aslında şu evrendeki en zavallı böcek kul
Loş hep bu mahallenin ışıkları gözlerin alışkın
Özlemin karıştı dumana sözlerin yarıştı zamanla
Öfkemiz hazımsız bünyemiz de artık
Cebi boş çocuklara da öncelik tanınsın
İsyan etmemeniz için bolca size ot var
Bu yüzden elitler bakarlar bize hortlak misali
Hayır de ki beynin uyuşmasın
Kardeşim derler hеp bi' fırt çek la bişi olmaz
Sonra para ister ve hatta namusunu
2 dakikalık rüya için yaşa tüm gün kabusunu
Kan kusulur baş dönеr ki en sonunda çare yoksa
Alnına dayar soğuk bi' tabancanın namlusunu

[Nakarat]
Üstlerinden yırtık gocuklar, birilerinin ellerine oyuncak
Gelecekleri çoktan oyundan çıkarılmış unutulan çocuklar

[Verse: 2]
İnan uçurumla aramda tek mesafem rap
Canki kankaların dönüp duran semazen hep
Bu yüzden kulak asma hiç kimseye
Çünkü bu bok yüzünden geberirsen tek annen ağlar cenazende
Duman bulutlarına karışma gel umutlarına sarıl
Bırak nefes alsın çocukluğun huzur yanına kalır
Belki kaç sefer bu bok yüzünden ağlattın sen aileni
Hiç bir zaman babana bolca uzun sarılamadın
İnanmanı istemeyecekler diyecekler yüzsüzsün
Çünkü üst hep tabaka sağlamak ister üstünlük
Dün güldün bugün ama yarının yok
Kalk ve savaş söyle nedir bu pes etmiş küskünlük
Sokakların beton yığını tehlikeler fay hatları
Dudaklarına sürdüğün bi' gram sahte hayat tadı
Dayatmasın kimse sana kendin için başar
Bak ben kardeşinim benimde su aldı yırtık ayakkabım
Zengin fahişeler tiksindi görüp
O toz pembe senaryolarda ki pis kimlik dönüp
Sana hayatını vermeyecek geri
O yüzden söyle şimdilik bırak yakamı siktir git ölüm