Sefareshi Yas (IRN)

[قسمت 1]
ساعتا ثانیه وار
رها تو قافیه ها
امید به باقی راه
واسه گوش تو ساقی ناب
پیرامون حاشیه پر
پیام تو قافیه گم
آماده راهی عمق
یه استعداد ذاتی بمب
ولی چی بگم بشه ملکه
ذهنی که پر خش و ترکه
بگم همه چی خوبه؟ کلکه
مرهم زخم تو نمکه
رنگ می ره به تیرگی
سکوت عمیق اپیدمی
بذار نمک رو بریزم
وَ اِلّا بعد این شبا سپیده نیست
نه
چشم رو بستم تو اوج فکر
چشم من بازه پشت پلک
می شینم کنج ذهن
به انتظار یه معجزه
کلّه به رقم گرم
یک صفر عقب گرد
همینو نمه میرم تا اون جایی که
دست خواب یهو یقم کرد
ولی دیگه نمی‌ذارم که بازم بگذره
چَک می زنم خوابم بپره
عجیب اینه هر چقدر که
حالم بد تره کارم بهتره
اونی که تا طلوع آفتاب بیداره
کم می خوابم چون خواب خواب میاره
از در و دیوار خونه داستان می باره
آشنا ها بیگانه واسه داشته هات می خوانت
نگام به گوشه
دکمه یه لکه خون روشه
برو فشارش بده
شهر رو با حرفات باز به چالش بکش
تو نگاه تو یه چوب خشک
بی آب و خاک ولی رو به رشد
نگاه می کنم به دور و برم
میکروفون رو می گیرم توی مشت
من آسمان رو سقفم می بینم
پای کار تو خلوت می شینم
تازه ها رو تو دفتر می چینم
واژگانو رو کلّت میگیرم
جنگ نرم
مگه نه
فکت رپ
فک لق
متفکرم
خشکه حنجرم
پشت پنجرم