[Verse 1: Sagopa Kajmer]
Yine Ben!
Gökyüzünden baktığımda insan karınca görünür
Yerden yükseldikçe cüssen giderek küçülür
Bugün esen rüzgârlar zerrelerimi aldı benden uçurdu
Dün koca bir ağacın yaprakları havada raksa tutuldu
Mevsimler ve yapraklar arası daim savaş barış var
Ölüm yahut yaşam var, suçlular ve merhumlar
Kimse birinin ruhunu ele geçiremez ilahtan başka
İnsan parayla satın alma yoluna gider insanı, ya başka?
Bilmem neden diyaloglarınız bu derece laçka?
Hiç ölmeyecekmiş gibi günü gün etmeniz saçma
Saf temiz pırlanta şahsa iftiralar saçma
İçinde olanı bilmeden, bilinmedik bir kutuyu açma!
Evine dönmeye çalışan tırtıl gibiyiz bizler tehlikede
Tavsiye koleksiyoncusuyuz, güvenlerimiz engebede
Anılarımı düşünürken ben, yaralarımı hesapladım (Bir, iki, üç)
Nefesimle yarış halindeyim, adımlarımı hızlandırdım
Önceden ferah, rahattım, üzüntüden zayıfladım
Birinin yaptığı yanlıştan ötürü ben ayıplandım (Lan!)
İblisin ağzında sayıklandım, bir pirinç tanesiyim
Çakıllardan ayıklandım, çakallardan kaçtım

[Nakarat: Sagopa Kajmer]
Bir gün siyah renge sor hep karanlık içini yakar
Bembeyazdım kirlendim, taşlandım, yuhlandım, bittim
Bir gün al sancımı çek gör! Sinmiş içine kapanmış ağlar
Bir var bir yok bedenim, tercihimde hakkım yatar
Comments (0)
The minimum comment length is 50 characters.
Information
There are no comments yet. You can be the first!
Login Register
Log into your account
And gain new opportunities
Forgot your password?